Dr. Elisabeth Kübler-Ross (EKR) is door velen gekend als de grondlegster van de palliatieve zorg. Dat is zeker geen overdrijving.

Jarenlang genoot zij een ‘slechte’ reputatie en werd ze achtervolgd als ‘die vrouw van het sterven en de dood’. De zware lading kennende die in onze cultuur aan het overlijden wordt gegeven, moet die 30 jaar geen al te prettige periode zijn geweest voor EKR.

Toch zette zij haar onderzoek onverdroten voort en na meer dan 20.000 gevallen bestudeerd te hebben van mensen die al klinisch dood waren verklaard, maar toch ‘terugkwamen’, besloot zij dat het enige onweerlegbare feit uit haar werk ‘het belang ven het leven’ was. Deze visie werd vertaald in een humane behandeling van terminaal zieke mensen, nu gekend als de palliatieve zorg.  Tenslotte kreeg EKB voor haar werk 18 (!) ere-doctoraten aan verschillende universiteiten en onderzoeksinstellingen.

Tijdens haar werk met ernstig zieke patiënten, hoorde EKR honderden getuigenissen over bijna-dood-ervaringen. Daardoor begon ze reeds vroeg in haar carrière de mogelijkheid van reïncarnatie te overwegen en kreeg ze meer en meer interesse  in wat zij beschreef als “the mysteries of the mind, the psyche, the spirit that cannot be probed by microscopes or chemical reactions”.

Zo gebeurde het dat op een morgen -na het geven van haar workshop ‘Life, Death and Transition’ in Santa Barbara (VS)-  EKR een spontane buiten-lichamelijke-ervaring kreeg. Uiteraard triggerde dit haar nieuwsgierigheid en na het lezen van ‘Uittredingen’, het eerste boek van Bob Monroe, trok ze naar het Monroe Instituut.

“it was the greatest feeling of ecstasy a human being can experience.”

-Elisabeth Kübler-Ross-

Eén van de eerste ervaringen van EKR tijdens een sessie op het Monroe instituut was, zoals EKR zelf vertelt, de volgende :

“Ik hoorde een ongelofelijke whoosh, vergelijkbaar met het geluid van een sterk waaiende wind. Plots voelde ik me opgepakt als bij een orkaan. Op dat moment verliet ik mijn lichaam en werd ik weggeblazen. Waarheen? Waar ging ik naartoe? Dat is de vraag die iedereen zich stelt. Hoewel mijn lichaam onbeweeglijk was, nam mijn brein me mee naar een andere dimensie van bestaan, als naar een ander universum. Het fysieke deel van mijn ‘zijn’ was niet langer relevant. Zoals de geest het lichaam verlaat na de dood, zoals de vlinder z’n cocon verlaat, zo werd mijn bewustzijn bepaald door psychische energie en niet meer door mijn fysieke lichaam. Ik was gewoon ‘out there’.”

Toen EKR uit haar ervaring kwam, was ze boos dat de oefening haar ‘zo snel’ had teruggebracht (hoewel de sessie extra lang had geduurd).

De dagen nadien had ze verschillende buiten-lichamelijke-ervaringen en vertelde ze Bob op een gegeven moment dat “it was the greatest feeling of ecstasy a human being can experience”.

Bob Monroe werd al gauw een goede vriend en samen ontwikkelden ze de “Going Home series”, een programma dat met behulp van Hemi-Sync© zowel de patiënt als de familie begeleidt bij de reis over de dood.

Ga zelf op ontdekking in het Hiernamaals.