Hallo Rolf, we kennen elkaar al een tijdje sinds Oud Beijerland, een kerkje waarin jij vertelde over bewustzijnsverruiming en allerlei andere technieken. Kun je kort iets vertellen hoe je daartoe gekomen bent?

Ja, eigenlijk van kinds af aan met de paplepel ingekregen dat er meer is, zowel vanuit de wetenschappelijke hoek alsook de esoterische of parapsychologische hoek. Dat waren ook onderwerpen die bij ons in het gezin besproken werden. Van die twee kanten heb ik informatie gekregen en dat heeft het vragende en nieuwsgierige laten ontkiemen, om het zo maar te zeggen en sindsdien ben ik altijd op zoek geweest. Dan kom je eigenlijk sowieso bij bewustzijn in allerlei mogelijke tradities en dat is de sleutel van het menszijn.

Zeker in deze tijd.

Ja inderdaad, we leven in tijden die voor veel mensen overweldigend zijn, chaotisch zijn. Tijden waarin de externe omstandigheden er voortdurend voor zorgen dat je uit je evenwicht getrokken wordt. Waarbij je voortdurend je eigen ik of je eigen energie verliest. 

Wat jij zegt, dat herken ik. Je wordt steeds uit je evenwicht gehaald. Crisis op crisis. Mensen zoeken naar antwoorden. Wat ik me nog herinner van dat kerkje, is dat ook de spirituele kant belangrijk is. Persoonlijk vind ik het nogal spannend spiritueel en wat er om mij heen gebeurt. Want staande blijven is niet zo makkelijk.

Nee, klopt en niet alleen op spiritueel vlak, op alle mogelijke vlakken momenteel. Wat er eigenlijk gebeurt is dat voortdurend de aandacht uit jou wordt getrokken. Jouw autoriteit wordt voortdurend geclaimd door omstandigheden buiten jou. Je geeft voortdurend je energie weg. Uiteraard is dat een fenomeen, een beweging die je van jongs af aan aangeleerd hebt gekregen. Je weet het zelf niet, je moet het (nog )leren…de ouders, de priester, de pastoor, meneer de dokter, noem maar op. De kennis ligt buiten jou. 

Dit is iets wat niet klopt en waarbij de omstandigheden (in deze tijd helemaal) je voortdurend buiten jezelf laten zoeken. Terwijl het juist, zoals ook alle tradities zeggen, hier binnen ligt (hart): de wijsheid, het essentiële ligt binnen jou. 

Hoe kan je daar geraken? Enkel door bewust te zijn of bewust te worden, maar nog eerder door bewust te ZIJN. En bewustzijn is dat JIJ BEWUST BENT. Dat jij bewust binnen jezelf bent. En dat is iets wat er voor zorgt dat jij je eigen pad, je eigen leven gaat leiden, gaat beleven, ongeacht de omstandigheden. Want omstandigheden zullen er altijd zijn, al dan niet gecreëerd om energie uit jou te trekken. 

Eigenlijk zeg je, het individu, de mens zelf, moet in zichzelf zoeken naar antwoorden en ook staande blijven tussen al die dingen die om je heen spelen.

Ja, het is geen kwestie van zoeken want het is er allemaal al. Het gaat over het herinneren, het her-inneren, het naar binnen gaan want daar ligt de sleutel. Het ligt nooit buiten jou. De omstandigheden zijn geconstrueerd, die zijn niet echt.

Maar om je heen zijn al die specialisten, politiek en wetenschap die zeggen allemaal ‘nee, zo is het!’ Dat zijn de specialisten.

Ja, dat zijn de specialisten, maar waarin?

De wetenschap.

Oke, wetenschap. Zonder te zeggen dat wetenschap juist, fout, slecht of goed is. Wetenschap is uiteraard ook een geloofssysteem of -stelsel waarbij men geen dogma’s hanteert maar wel axioma’s en postulaten zonder de welke de hele denkconstructies in de wetenschap in elkaar zou vallen. Maar wetenschap is een soort toolset om in deze realiteit zaken te kunnen verklaren. Maar het is ook niet meer dan dat, een toolset. 

Veel mensen geloven de wetenschap, zeker de laatste weken, maanden en jaren.

Er wordt gezegd…’ik geloof de wetenschap’.

Ja, kijk maar naar corona. 

Ja, heel mooi maar het is een geloof. Jij kan niet bewijzen dat corona bestaat. Jij kan dat niet. Je neemt zaken aan op basis van jouw geloofssysteem. Sinds jongs af aan is jouw geloofssysteem in onze westerse cultuur gericht op het exact wetenschappelijke. Dus marketing-wise is dat zeer mooi gedaan. De term weten-schap claimen en zeggen dat je weet. Dat klopt niet.

Zodra jij dat geloof aanhangt en nogmaals ik zeg niet dat dat juist is of fout of dat het slecht of goed is maar als jij een geloof aanhangt, om het even welk. Is het het wetenschappelijke geloof, is het het katholieke geloof, is het het economische geloof, is het het geloof in de politiek, gelijk wat…op dat moment ga jij je kracht weggeven. Dan zoek jij het buiten jou. En in deze tijd zijn er epidemieën … en corona en apenpokken en er zullen er nog wel komen. Dat is één stukje waar je je energie aan kan weggeven. Anderzijds heb je het hele klimaat, dat is weer iets waar er drama’s worden gecreëerd in een scenario waar je je energie aan kan weggeven. Dan heb je het hele gedoe met Oekraïne waar je weer met iets kan inzitten. Dan heb je de energiecrisis die op komst is waarbij je weer in paniek kan schieten en ondertussen is China en Taiwan ook bezig. Dus er zijn een hele reeks scenario’s waar je voortdurend in kan meegaan en waarbij je voortdurend jouw energie aan weggeeft. En het is juist de bedoeling dat je dat niet doet.

Hoe doe je dat dan? Hoe blijf je dan bij jezelf?

Heel gemakkelijk gezegd is … dat je niet mee in het drama stapt. Dat is gemakkelijk gezegd, dat is moeilijk gedaan; zeker als heel jouw omgeving jou voortdurend informeert, alle omstandigheden, je kijkt naar televisie, je komt mensen tegen, jouw familie spreekt erover. Dan is het moeilijk om bij jezelf te blijven. Maar toch, zodra je die patronen begint te herkennen en te doorzien, die scenario’s, dan kan jij beginnen te beslissen van ‘stap ik mee in die rol’? Stap ik mee in die rol van slachtoffer van de energiecrisis. Stap ik mee in de rol van agressor ten opzichte van de aarde en de klimaatcrisis. Stap ik mee in de rol als redder van het Oekrainse volk. Het zijn de klassieke rollenpatronen van de dramadriehoek. Als je die begint te doorzien en jij beslist en niemand anders van ‘ik stap daar niet in mee’, ik aanschouw het, ik neem het wel waar en ik zie wat er gebeurt, dan start de verandering. Want dan ga jij niet mee, je geeft je energie niet weg, je bent anders, je hoeft daar niet voor te vechten, je hoeft daar geen discussies voor aan te gaan. Je bent gewoon anders en het feit dat je anders bent, heeft gewoon invloed op hetgeen dat rondom jouw gebeurt.  Op de mensen, op de situatie waar jij in terecht komt, heeft dat invloed want dat verandert ook de waarneming van de mensen die met jou in aanraking komen. 

Ja, dus sta in je eigen kracht. Nu zijn er heel veel krachten die op je inspelen hé? Je zegt blijf daar van weg als ik dat goed begrijp. Maar er wordt al gauw geschermd met complotten, met druk van ‘je mag dit niet, je mag dat niet’. Stap niet in drama, dat snap ik maar hoe…..ga je dan in een soort verzet of ga je mee met de flow? Hoe zie je dat?

Wat er ook gebeurt; ik heb voor mezelf één criterium en dat is: ‘trekt het energie van mij’? Of niet? Is het in evenwaardigheid of gelijkwaardigheid wat er gebeurt of niet? Dat is eigenlijk het voornaamste criterium dat ik gebruik als ik in een situatie kom. Trekt het energie of trekt het geen energie. En afhankelijk daarvan kan je zien of het gemanipuleerd wordt of niet. En uiteraard is het heel gemakkelijk wat ik zeg maar om het toe te passen -ik geef dat toe-, is dat veel moeilijker. Je zit nu eenmaal in deze realiteit dus je stapt automatisch in rollen die je van jongs af aan kent. Maar als je je bewust bent van de scenario’s die zich afspelen, dan kan je er ook iets mee doen. 

En als je er iets mee doet en je trapt er toch terug in -en dat doen we allemaal en ook meerdere keren per dag-, dan is het ook belangrijk dat je jezelf daarover niet veroordeelt. Want dan ben je weer de agressor tegenover jezelf en tegelijkertijd het slachtoffer. 

Ik herken die strijd zeker wel. Ik heb kinderen om me heen en die, ik noem maar wat, laten zich inenten of inzitten met stikstof of met politiek. Dat raakt je natuurlijk. Ook vrienden en bekenden. Dan kun je zelf nog wel in je kracht blijven staan maar het raakt je wel als je hen toch een andere keus ziet maken. 

Natuurlijk, dat is niet alleen met inentingen, dat is door het leven heen. Om een voorbeeld te geven: vroeger was Vlaanderen zeer katholiek. Als de dochter thuiskwam met een socialist dan was er ook ruzie, dat zagen de ouders ook niet graag. 

Het is van alle tijden.

Ja, en ook hier weer; wat je kunt doen, is niet in het drama stappen; maar ook vanuit die gelijkwaardigheid het beschouwen. Dat is de beslissing van mijn kind. Je kunt zeggen hoe jij het doet en dat heeft ook invloed. Maar zij doen wat zij willen. 

Ik vraag me dan wel af, is het nu in deze tijd anders dan 20 of 50 jaar geleden? Is het nu echt een andere tijd met crisis op crisis of is het een gevoel wat wij hebben.

Ik denk dat het grotendeels een gevoel is, het is eigenlijk tweeledig. Crisissen zijn van alle tijden, we spreken over de grote reset, corona epidemie en ons leven verandert. Ik denk dat de tweede wereldoorlog ook redelijk ingrijpend was voor veel mensen. Het enige verschil is dat de tweede wereldoorlog niet wereldwijd was terwijl de corona epidemie wel wereldwijd is. Je ziet de paus met een monddoekje maar in de Amazone lopen ze ook met een monddoekje. Dus dit is wel iets wereldwijd en daarin verschilt het wel van andere crisissen. Plus het gaat ook heel snel hé? De communicatielijnen in deze realiteit in deze tijden zijn zeer kort; terwijl als er vroeger iets aan de andere kant van de wereld gebeurde, het lang duurde voordat het hier kwam. Het had ook niet zo’n grote impact omdat je het in in krant kon lezen of je zag het op televisie of hoorde het op de radio. Maar nu wordt ja langs alle kanalen gebombardeerd, zeer visueel langs alle mogelijke digitale kanalen, via internet. Er is trouwens ook psychologisch onderzoek geweest dat alles wat je digitaal qua informatie opneemt dat dat eigenlijk dieper in jou verankerd zit en dat je daar ook emotioneel dichter bij betrokken bent. Dus als je een bepaalde theorie of opvatting via internet binnenkrijgt, hetzij via filmpjes, hetzij via een documentaire of tekst, dan heeft dat een grotere impact op jou, dan dat je het in de krant zou lezen. Vandaar dat je ook ziet dat de tegenstellingen tussen die verschillende groepen -of die zichzelf in groepen verdelen- bitser en harder wordt. Er is minder plaats voor compromis of wederzijds begrip.

Geeft dat ook niet het gevoel dat er veel op het spel staat omdat het zo snel gaat en het morgen weer heel anders is dan vandaag?

Ja, dus dat is het andere stukje van het verhaal. Je vroeg eerder: is het veeleer gevoel of is er daadwerkelijk iets aan het gebeuren? Aan de andere kant heb ik ook de indruk dat er effectief daadwerkelijk iets aan het gebeuren is. Als je kijkt welke scenario’s dat er nu allemaal tegelijkertijd worden opgestart, wat doet dat met de mensen? Voortdurend de aandacht naar dat en dat en dat.

Onrust.

Ja, nogmaals je wordt voortdurend uit jezelf getrokken. Je hebt geen enkel moment dat je bij jezelf bent en blijft. En dan kan je je beginnen af te vragen, waarom is dat? Waarom gebeurt dat allemaal? Wat zou er gebeuren in deze bijzondere tijd als mensen niet mee in het drama zouden gaan? Wat zou er dan gebeuren? Het is mijn indruk, en we hebben het de afgelopen twee jaar zelf in programma’s meegemaakt, dat er iets aan het gebeuren is. We doen bijvoorbeeld ook Remote Viewing programma’s en we hebben online sessies gehad waarbij de hele groep on target zat, wat statistisch eigenlijk niet kan. Niet één keer maar verschillende keren. We hebben ook mensen gehad bij de Excursion workshop -die we online gaven- waarbij 3 of 4 mensen na een oefening een buiten lichamelijke ervaring hadden. Dat ben ik voordien nooit tegengekomen. Dus is er een soort window of opportunity rond bewustzijn? Op basis daarvan en wat mijn gevoel zegt, als je het ook verstandelijk bekijkt van wat er allemaal op ons wordt afgevuurd, denk ik het wel; heb ik de indruk van wel.

Daar gaan we straks nog verder over praten. Misschien nog een laatste vraag over dit onderwerp. Er lijken nu dingen te veranderen. Is het een soort kantelpunt waar we naartoe gaan? Of niet? Mensen zeggen vaak we moeten iets doen anders raakt het in chaos of is het afleiding? 

Alles wat buiten jou gebeurt is sowieso afleiding. De antwoord op ‘we moeten iets doen, we moeten iets doen’ is heel eenvoudig. Wil je de wereld veranderen, begin bij jezelf. Dat is makkelijk gezegd; maar hoe doe je dat; dat is moeilijk gedaan. Heel jouw belevenis van deze realiteit, hoe dat jij handelt en denkt is niet uniek. Alles wat jij gebruikt om jouw gedachten te uiten, hetgeen dat jouw gevoelens triggert, dat is allemaal aangeleerd. De woorden die jij gebruikt zijn jouw woorden niet, die zijn aangeleerd om gedachten te uiten die niet de jouwe zijn maar die je ook ergens hebt geleerd en heb meegekregen vanuit jouw opvoeding. Dus daar is niets oorspronkelijks aan,  m.a.w. alles wat je eigenlijk doet, denkt of zegt is geframed vanuit geloofssystemen. Geloofssystemen die zich vertalen in gebruik van woorden, in vormen, in theorieën, in concepten in epidemies, in oorlogen en noem maar op. Dus als je zegt alles buiten ons is een afleiding, hoe ga je terug? Begin eerst die stappen in bewustzijn te nemen waarbij je zelf gaat kijken naar waarom je bepaalde dingen doet, waarom je bepaalde gedachten denkt; vanwaar haal je die informatie? Wanneer je het op jezelf gaat betrekken, kom je eigenlijk aan de grenzen van jouw geloofssystemen en als je daar tegen aan komt, dan geraak je geïrriteerd want dan begint alles te schudden. En veel van die grenzen zijn getrokken door angsten. Eén van de cruciale zaken die je in deze situatie kan doen, is niet op de barricades gaan staan, is niet de revolutie uitroepen of zeggen ‘we moeten iets doen’, nee JE MAG IETS ZIJN! Je moet niets doen, JE MAG IETS ZIJN. Wat mag je zijn? Je mag jezelf beginnen te zijn! De waarachtige mens, die mag je beginnen te zijn. En dat doe je door te beginnen die geloofsovertuigingen te herkennen en dan kan je die grenzen beginnen te verschuiven. 

En dat is eigenlijk het mooie -als je dan toch vraagt, waarom bewustzijn en waarom doe ik hetgeen dat ik doe- omdat met de programma’s die we geven (zowel de Excursion Workshop als de Gateway Voyage) je tools krijgt om juist die angsten te beginnen te transformeren. Angsten zijn maar kunstmatige grenzen die je jezelf hebt opgelegd of opgelegd gekregen uit een soort zelfbehoud, uit een soort confirmatie als wat de maatschappij of jouw omgeving als normaal beschouwd. Maar dat hoeft niet, dat is ook opgelegd, dat is van de ene generatie op de andere gekomen. Belangrijk is dat je die angsten kan transformeren. Veel van de angsten die je meedraagt, bewust en onbewust, zijn gecreëerd toen je kind was. Kinderen, zeker tot hun 7e levensjaar zitten in een bepaalde bewustzijnsstaat waarbij ongefilterd alle zaken binnenkomen die figuren vanuit een gezagspositie vertellen, denk aan leerkrachten, ouders, grootouders, grote broers en zussen en zelfs de priester in sommige gevallen. Dat wordt onmiddellijk voor waar aangenomen zonder filter. 

Omdat een kind in een bepaalde bewustzijnsstaat zit, wordt het daar ook vast geankerd. Als je ouder wordt en je wilt daar iets aan doen dan is het moeilijk om vanuit de bewustzijnsstaat in het hier en nu om het daar te transformeren. Dus wat we bijvoorbeeld met de Excursion Workshop en de Gateway Voyage doen is dat je naar de bewustzijnsstaat gaat waar het oorspronkelijk is vastgezet geweest en daar ga je het transformeren; met als gevolg dat het veel gemakkelijker is om die oorspronkelijke energie terug te claimen. 

Dat is eigenlijk een mooi bruggetje naar een vervolg hierop. Om eens te praten over de Focuslevels en hoe dat dan precies gaat. 

Dank je wel hiervoor.

Jij ook bedankt!