Verwondering
Op mijn 4 jaar ging in met mijn ouders naar het sinterklaasfeest in het sportpaleis. 20.000 joelende kinderen lieten het dak eraf gaan toen sinterklaas het middenplein betrad. Mijn vader vertelde later dat ik amper emotie vertoonde en enkel het hele gebeuren zat te beschouwen. Dat was een van de eerste momenten die mijn verwondering over deze wereld illustreerde. 
Die verwondering is nooit weggegaan.
Daaruit is al het onderzoeken, het bevragen en het in twijfel trekken gekomen. De omnibus dubitandum est (“over alles moet men twijfelen”, Kierkegaard) is altijd een centraal thema in mijn leven geweest.
Dat werd nog meer gevoed door het gezin waaruit ik kwam. Er was steeds ruimte om over van alles te denken en te spreken zowel vanuit maatschappelijke hoek als politiek, filosofisch, wetenschappelijk, spiritueel en zelfs esoterisch.
Wanneer je alles in vraag stelt en alles begint te onderzoeken, dan komen al gauw de vier fundamentele vragen van dit bestaan naar boven; namelijk:
- Wie zijn we?
- Waar komen we vandaan?
- Wat doen we hier?
- Waar gaan we heen?
Conflict
Van zodra dat je deze vragen begint te stellen, verandert jouw perceptie en benadering van deze wereld. Ga je hier voldoende ver en diep in, dan ontdek je al gauw dat een louter theoretische aanpak niet volstaat. Je kan met andere woorden het bestaan van deze realiteit niet doorgronden door enkel te redeneren vanuit het verstand, vanuit de mind. Je moet een tweede stap nemen, namelijk het voelen, het ervaren en het lef hebben de wijsheid van het hart aan te spreken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want al gauw kom je in conflict met je hele omgeving.
Je bent uiteraard grotendeels een product van jouw omgeving, van jouw opvoeding en van de culturele en sociale waarden die je hebt meegekregen. Alle mensen die in hetzelfde systeem zitten, die dezelfde overtuigingen hebben, zullen je met alle liefde en plezier corrigeren wanneer je tot conclusies komt die niet meer overeenkomen met “de norm”.
Daarin ligt het conflict.
Als je vanuit onze westerse maatschappij “de norm” beschouwt, dan blijkt die -ondanks een zekere onderliggende religieuze stroming- toch overwegend atheïstisch en wetenschappelijk geïnspireerd te zijn; zeker in Vlaanderen en Nederland.
Deze wetenschappelijke overheersing heeft het nadeel dat er sterk naar een materialistische en mechanistische verklaring wordt gezocht voor het bestaan hier.
Zo herinner ik mij ooit een discussie op mijn vijftien jaar, waarbij ik aan familieleden vroeg, een neef en een oom, of de wetten in de fysica onomstotelijk vast stonden en dat zij als onderdeel van de wetenschap het enige kader vormden om ooit achter de aard van deze werkelijkheid te komen. Mijn oom en neef beweerden bij hoog en laag dat dat effectief het geval was.
Onderzoek van de afgelopen jaren (en zelfs decennia) op het gebied van menselijk bewustzijn, quantum-fysica, biologie, enz. heeft aangetoond dat dit niet klopt.
Meer nog, je zou onze werkelijkheid kunnen beschouwen als een set, als een verzameling van fysische wetten die deze realiteit ordenen en organiseren. Maar die zijn duidelijk niet absoluut; het is immers maar één wijze van beschouwen.
Levenspad
Met andere woorden, er zijn zeer vele andere realiteiten die voldoen aan vele andere “wetten”. Voor mij persoonlijk zorgde dit besef voor een conflict met mijn (professionele) omgeving; een conflict dat steeds meer en meer op de voorgrond kwam, terwijl ik ondertussen een gewoon leven leidde van huisje, boompje, beestje.
Ik heb dat jaren volgehouden met als resultaat dat ik steeds minder energie en plezier had in de zaken die ik deed. Op een gegeven moment werd het innerlijk conflict zo groot dat ik in 2017 besloot om niet meer in het klassieke stramien te blijven lopen maar voltijds te gaan voor de antwoorden op de vragen wie we zijn, waar we vandaan komen, wat we hier doen en waar we heen gaan.
Uiteraard was ik die weg al ingeslagen en deze had mij naar het Andes-sjamanisme in Peru geleid, naar het Monroe Instituut in de VS en naar mijn activiteiten met Focus34. Dat was echter deeltijds, nu werd het voltijds en mijn levenspad dat ik tot op de dag van vandaag bewandel.
Maar daarover later meer … .
Zelf ervaren
Mijn startpunt is de Excursion Workshop van het Monroe Instituut geweest. Deze 2-daagse is zo rijk aan tools en oefeningen dat het je de gelegenheid geeft om vanuit de eigen ervaring tot antwoorden te komen.
Heb je zin om zelf deze stap te zetten? Kijk dan zeker eens in onze agenda.
