Het systeem is zelfcorrigerend

Wanneer je uit verwondering op zoek gaat naar de antwoorden op de levensvragen, dan kom je al gauw bij een aantal gevestigde autoriteiten zoals religie, filosofie en zo meer. Wanneer je een stap verder zet en je niet enkel blijft stilstaan bij het lezen van de theorieën van iemand anders, maar je gaat verder en je gaat zelf het pad op van de ervaring; dan gebeurt de shift. Jij hebt immers bepaalde ervaringen die ervoor zorgen dat je er niet meer omheen kan. Dat is wat er met mij gebeurde. En wanneer dat dat gebeurt, dan begint het hele ‘systeem’ waar je inzit, de hele maatschappij, jouw hele omgeving daarop te reageren. Sommigen zijn enthousiast en willen meer weten en zijn zeer geïnteresseerd in wat je hebt mogen ondervinden, zeker op het vlak van buiten lichamelijke ervaringen of reizen in bewustzijn. Anderen daarentegen zetten hun stekels op. Zij werpen allerlei verdedigingsmechanismen op om toch maar hun eigen geloofssystemen, of datgene wat voor hen ‘normaal’ is,  te kunnen beschermen.

Wanneer je de bestaande structuren of geloofssystemen in twijfel trekt -al is het maar door te vertellen over je eigen ervaringen- dan wekt dat angst op bij een hele reeks mensen. Immers hun stabiele bestaan komt in het gedrang! 

Dat heb ik ook eerst mogen ondervinden. Een aantal goede vrienden stonden daarvoor open en tot op zekere hoogte gingen zij daarin mee. Anderen daarentegen -zelfs na een vriendschap van twintig jaar- heb ik nog twee keer gezien en daarna was het afgelopen. Bovendien is het ‘systeem’ waar je inzit zeer zelfcorrigerend. Jouw omgeving gaat jou terug op het ‘normale pad’ trachten te brengen. Onder het motto ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’, wordt je systematisch terug verwezen naar wat maatschappelijk aanvaard wordt: is het niet beter dat je gewoon gaat werken? Dat je in verenigingen stapt? Dat je meepraat over voetbal, de actualiteit, politiek, het weer, enz. 🙄

Echte Wetenschap

Van zodra je enkele stappen richting de diepte van het bestaan zet, worden al die andere onderwerpen eigenlijk triviaal. En het kost zeer veel moeite en energie om mee te doen en te doen alsof het jou interesseert. 

Dat is één stukje van het verhaal. Een ander stukje is dat je allerlei argumentatie krijgt van mensen die denken dat ze weten waarover dat het gaat. Wat er zeer vaak gebeurt is dat zij als papegaaien het werk van anderen beginnen te citeren zonder daar diep te zijn ingedoken. Vooral de volgelingen van het wetenschappelijk geloofssysteem zijn daar heel goed in. 

Let wel, ik heb niks tegen wetenschap … de échte wetenschap. De échte wetenschap is een stroming die alles in vraag stelt, zelfs de eigen beginselen. En als deze niet meer toetsbaar zijn volgens de eigen methodes durft zij een andere richting uit gaan.

Dat doen échte wetenschappers en daar heb ik meer dan genoeg respect voor. Meer nog, ik beschouw mezelf op dat vlak ook als een echte wetenschapper, iemand die het wilt weten en niet het papegaaien-werk doet van iemand anders. Helaas zijn er veel mensen in onze westerse maatschappij, die alles wat vanuit ‘wetenschappelijke’ bron komt of door ‘experten’ wordt verteld klakkeloos voor waar aannemen. 

Dan krijg je zeer interessante discussies, want in heel de doctrine van de vooruitgangsgedachte associëren wij vooruitgang automatisch met technologische vooruitgang. En technologische vooruitgang is helemaal niet gelijk aan menselijke vooruitgang; integendeel! Mijn indruk is eerder dat de technologie op een zeer primitieve manier de oorspronkelijke menselijke vermogens tracht na te bootsen. Misschien is dat wel één van de redenen waarom dat het zo veel mensen aanspreekt 😊.  

Dogma’s & Postulaten

Verder heb je ook het fenomeen dat als je iets vertelt, mensen vragen of het wel wetenschappelijk bewezen is.

Dat is een beetje een dooddoener uiteraard, want wat is ‘wetenschappelijk bewezen’? Op de eerste plaats kunnen al deze mensen zelf niet wetenschappelijk bewijzen wat ze beweren. Achter de vraagstelling zit echter een bepaalde gedachtekronkel, namelijk als het niet wetenschappelijk bewezen is, is het niet waar of kan het niet bestaan of klopt het niet. En dat is de gedachtekronkel die veel van zulke mensen onbewust maken. 

Om daar een voorbeeld van te geven: Ik heb ooit een discussie over de zwaartekracht gehad met een master in de fysica, waarbij ik beweerde dat je de zwaartekracht niet kon bewijzen. Hij begon allerhande papers en onderzoeken aan te halen en te argumenteren dat het in wetenschappelijke boeken stond en door geleerden bevestigd werd. Eén van zijn argumenten was, dat hij een potlood nam en het liet vallen met de woorden: “ Kijk, het bestaat toch?”. Veel wetenschappelijker dan dat werd het niet 😁. Nu voor alle duidelijkheid: Ik heb nooit gezegd dat de zwaartekracht niet bestaat, ik zeg enkel dat ze niet wetenschappelijk bewezen kan worden. En dat klopt. Je kan het bestaan van de zwaartekracht wetenschappelijk niet bewijzen omdat …  het een postulaat is! 

Ook in de wetenschap werken we met dogma’s, met geloofspunten; zaken die we voor waar aannemen zonder dat we ze hoeven te bewijzen. Dogma’s in de wetenschap noemen we postulaten en in de wiskunde axioma’s. Het zijn stellingen die we voor waar aannemen en waarop we onze hele filosofie opbouwen; hetzij een religieuze, een wetenschappelijke of nog een andere filosofie. 

Het proces

Het voorgaande beschrijft een aantal elementen die zeker naar boven komen wanneer je dit pad opgaat. En dit zijn ook elementen die je mag overwinnen. Waarom? Omdat de bewuste en onbewuste geloofssystemen die nog steeds in jezelf leven (en blijven leven, omdat je in deze realiteit bestaat) beginnen tegen te wringen; tegen die nieuwe ervaringen, tegen dit nieuwe ‘weten’, tegen dit nieuwe geloof. Want op basis hiervan ga je je geloofssystemen uitbreiden en ga je de grenzen van wat je tot dan toe voor waar hebt aangenomen, verwijden. Dit proces zorgt voor frictie; niet alleen naar de buitenwereld toe, maar ook naar binnen toe.

En dat is iets dat je telkens opnieuw overwint. En je krijgt een soort fenomeen waarbij je soms in hele extreme verruimde staten kan zijn en nadien toch keer op keer wordt teruggetrokken in deze materiële realiteit en waarbij je gaat twijfelen aan de eigen ervaringen. Dan ga je een tijdje terug en smijt je je dieper in het ‘normale leven’ zijnde werken voor een bedrijf, zorgen dat er eten op tafel komt uiteraard, inzitten met de actualiteit en meepraten met de alledaagse problemen van andere mensen. Dat jojo-effect is een heel natuurlijk verschijnsel en volkomen normaal in dit proces 😊. 

Maar hoe langer en hoe meer je dit pad bewandelt (van het echte zoeken, het echt ervaren en het echte vinden van antwoorden op de levensvragen), hoe minder aandacht je besteedt aan de alledaagse en bijkomstige zaken en hoe meer en meer je gefocust bent op datgene dat jij hier komt doen.

En dat is zeker de moeite waard!